Skoraszewice to wieś leżąca na południowy wschód od Krobii. Wieś ta leży w pobliżu rzeki Dąbroczni. Właśnie obecność tej rzeki spowodowała osiedlenie się ludności. Wieś lokowana jest na prawie średzkim. Najstarszy dokument historyczny mówiący o Skoraszewicach pochodzi z 1310r. W dokumencie tym Henryk II, książę głogowski organizuje powiat poniecki i wciela do niego Skoraszewice. Wieś z całą okolicą była własnością rodziny Awdeńców i od ich przydomku " Skóra " najprawdopodobniej otrzymała swoją nazwę. W historii polskiej znany by ł członek rodu Awdańców Skarbimir ze Skoraszewic, który nosił przydomek Skorosz. W 1315r. wspomniany Skarbimir wystąpił w dokumencie dzielącym ojcowiznę Przedpełkowiczów z Gostynia, jako ich powinowaty. Tak wygląda najstarsza historia wsi i jej założycieli. W 1612 r. właścicielem wsi jest Stanisław Skoroszewski "dictus Bernarth". Po Skoroszewskich posiadają Skoraszewice w większej części Konarzewscy. Pod koniec XVII Wilkońscy. Wiek XVIII przenosi Skoraszewice najpierw w ręce Małachowskich, a później Koszutskich. Ciężki okres dziejów I Rzeczypospolitej, prywata szlachty, liberum Veto, datowane na wiek XVIII zawitały do Skoraszewic i co odbiło się fatalnie na rozwoju wsi. W latach 1710-1711 " zawitało " tu morowe powietrze, którego ofiarą padło 102 mieszkańców. Czytamy we wspomnieniach tutejszego nauczyciela Ludwika Szymańskiego o wspaniałym duszpasterzu księdzu Marcinie Radujewskim, który wspierał duchowo chorych Skoraszewiczan " nawet tak był czynny i gorliwy w opatrywaniu chorych". Właśnie wtedy powstał cmentarz w miejscu " Górami" zwanym gdzie obecnie jest las. Wspomniałam wcześniej o rodzinie Konarzewskich. W Skoraszewicach Melchior Konarzewski wystawił piękny kościół, a jego syn Adam sprowadził obraz przedstawiający Pokłon Trzech Króli. Wiek XIX to rządy rodu Bojanowskich. Cała ta rodzina odegrała pewną rolę w życiu Adama Mickiewicza, który w czasie swego pobytu w 1831 r. w Wielkopolsce serdecznie się z nią zaprzyjaźnił i wszystkie dwory Bojanowskich odwiedził. Sławna scena sprzeczki Asesora i Rejenta, jaką uwiecznił poeta w " Panu Tadeuszu ", wzięła podobno jako wzór sprzeczkę braci Ksawerego i Kaliksta na tle wspaniałych cech ich chartów podczas polowania w Bielewie. Około roku 1900 nabył Skoraszewice Bernard Sypniewski, świetny gospodarz, który dorobił się majątku na dzierżawach . W 1908 roku pobudował tu pałac według projektu wielkiego nowatora architektury Rogera Sławskiego. Autor skoraszewickiej "perełki" pałacu był twórcą stylu narodowego. Podczas rządów tego właściciela Skoraszewice rozkwitnęły. Pobudowano czworaki dla robotników folwarku. Gościem dworu Sypniewskich był Ignacy Paderewski, który gościł tu z powodu chrztu dziecka przyjaciół państwa Sypniewskich. W Skoraszewicach nie było przemysłu, istniała tu przez pewien czas cegielnia polna, która powstała w 1870r. Mieszkańcy Skoraszewic brali czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Złożyli ofiarę krwi w styczniu 1919r. w bitwie pod Miejską Górką. W budynku ówczesnej szkoły powstał szpitalik, w którym opatrywano rany. We wrześniu 1939r. wieś znalazła się w rękach niemieckicz jako Baldenau. Historia tej wioski jest nierozerwalnie związana z dziejami naszego państwa. Przepięknym dziełem architektonicznym jest wyremontowany w latach trzydziestych kościół p.w. św. Katarzyny. Annały i dokumenty mówią o kościele już w XIV wieku. Bogaci właściciele Skoraszewic zadbali też o szkołę, która powstała w 1612 r. Skoraszewice to przepiękna, wielkopolska, gospodarna wieś. Jej mieszkańcy są pracowitymi ludźmi, którzy dbają o jej wygląd.